เพจเจอร์ หรือ วิทยุติดตามตัว

เพจเจอร์หรือวิทยุติดตามตัว เป็นอุปกรณ์สื่อสารแบบพกพาชนิดแรก ๆ รองจากวิทยุสื่อสาร ที่ประชาชนทั่วไปสามารถมีไว้ครอบครองได้ และใช้สำหรับการส่งข้อความสั้น ๆ โดยรับข้อความทางเดียว กับจำนวนข้อความที่จำกัด อย่างเช่นหมายเลขโทรศัพท์ติดต่อกลับ จนถึงทั้งตัวอักษรและตัวเลข และเพจเจอร์ 2 ทาง คือสามารถส่งและรับอีเมล การส่งข้อความตัวและและการส่งเอสเอ็มเอส โดยการส่งข้อความไม่สามารถที่จะส่งได้ทันทีทันใด แต่ต้องโทรศัพท์ไปยังโอเปอร์เรเตอร์เพื่อบอกให้เจ้าหน้าที่พิมพ์ข้อความที่ต้องการและส่งต่อให้อีกทอดหนึ่ง โดยแจ้งหมายเลขประจำเครื่องของผู้รับ  เพจเจอร์พัฒนาและทำการจดสิทธิบัตรเมื่อ พ.ศ. 2492 โดยอัลเฟต เจ. กรอส (Alfred j. Gross.) ชาวแคนนาดา สำหรับเพจเจอร์ในประเทศไทยนั้น มีการนำมาใช้งานในปี พ.ศ.2520 แต่ได้รับความนิยมอย่างมากในช่วงปี พ.ศ.2530-2544 โดยมีบริษัท แปซิฟิก เทเลซิส เป็นผู้ให้บริการรายแรก ภายใต้ ชื่อ “แพคลิงค์” ซึ่งได้รับสัมปทานจาก การสื่อสารแห่งประเทศไทยต่อมาองค์การโทรศัพท์แห่งประเทศไทย ได้ให้สัมปทานแก่เอกชนรายอื่น เริ่มจาก “โฟนลิ้งค์” ของกลุ่มชินคอร์ป ตามด้วย “ฮัทชิสัน” ซึ่งเป็นการร่วมทุนระหว่าง ฮัทชิสันวัมเปา และ ล็อกซเล่ย์ ที่เปิดให้บริการในเวลาใกล้เคียงกัน หลังจากนั้น กลุ่มเลนโซ่และกลุ่มยูคอมได้เปิดให้บริการเป็นรายต่อไป ซึ่งปัจจุบันได้ยกเลิกการให้บริการในประเทศไทยแล้ว

ขนาด

กว้าง 5 ซม. ยาว 10 ซม.