ขันปากปิง หรือ ซ้าปากปิง


ขันปากปิง หรือ ซ้าปากปิง อายุประมาณ 40-50 ปี ทำเลียนแบบภาคกลาง มีลายทองลายลูกน้ำ และลายขูด ลงรักและแต้มลงรักแล้วใช้แผ่นทองปิดเป็นลายไทยภาคกลาง ได้อิทธิพลของทางกรุงเทพ

ขันซ้าป้อม


ขันซ้าป้อม ของไทยเขิน เมืองเชียงตุง เทคนิกการทำปั้นรัก แล้วปิดทองเข้าไป ปั้นรักลายนูนปิดด้วยทอง สายใส่ไว้ใช้คล้องแขนหิ้ว อายุประมาณ 60-70 ปี ซ้าป้อมคำ หรือตะกร้าเครื่องเขินแบบดั้งเดิมของชาวเชียงตุงซึ่งปัจจุบันเหลืออยู่ไม่มากแล้วในสังคมวัฒนธรรมเชียงตุ

สะลุ้งลายขูด หรือขันโอ


สะลุ้งลายขูด หรือขันโอ วิธีการลงรักลงชาติ ลงชาติก่อนลงรัก แล้วเอาเหล็กขูดรัก ก็จะเห็นชาติสีแดงข้างใน ทำแถววัวลาย เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของวัวลายเลย อายุประมาณ 60-70 ปี มีลวดลายแบบฮายดอก มีโครงสร้างไม้ไผ่ที่เบาบาง แข็งแรง รูปทรงค่อนข้างเรียบง่าย ตกแต่งผิว

ขันเอว


ขันเอวธรรมดา แบบมาตราฐาน ไม่มีลวดลาย อายุประมาณ 80-90 ปี วิธีทำ นำไม้แห้งมาตัดเป็นท่อน ซึ่งเป็นไม้เนื้ออ่อนมีขนาดบางทำให้จักสานได้ง่าย ขึ้นรูปภาชนะด้วยการขดแล้วนำเอาผลิตภัณฑ์ที่ขึ้นรูปเสร็จแล้วมาทาขี้เลื่อย ซึ่งขี้เลื่อยนี้เป็นขี้เลื่อยไม้สักผสมกับก

ขันซี่ไม้กลึง


ขันซี่ไม้กลึง อายุประมาณ 80-90 ปี เป็นขันไม้กลึงทาด้วยรักและชาด ประกอบด้วย 3 ส่วน คือตีนขัน เอวขัน และปากขัน ชิ้นที่ 1 ทรงเตี้ยเอวขันกว้าง หรือเรียกว่าขันแอวอู เอวขัน กลึงไม้ลูกติ่งเป็นซี่ ๆ เรียงกันเป็นส่วนเอวของขัน ปากขัน รูปบัวหงายคั่นลายลวดบัว 3

ขัน 12 เหลี่ยม


อายุประมาณ 80-90 ปี เป็นขันที่ขึ้นรูปจากไม้ไผ่เป็นเส้น เอามาคดขึ้นจนเป็นรูปร่าง

ขันเคียน หรือ ขันดอกไม้กลึงลายทองฉลุ


ขันเคียน หรือ ขันดอกไม้กลึงลงรักลงชาติปิดทอง ท้องถิ่นเรียกกันว่า ขันเอว ชาติพันธ์ไทยยวน ลวดลายส่วนมากเป็นดอกไม้ กลึงลายทองฉลุ เป็นของใช้รูปทรงคล้ายพานในภาคกลาง มีหน้าที่ใส่ของเช่นใส่ ดอกไม้ ข้าวตอก ธูปเทียน เครื่องหอมถวายพระ